اهمیت حسابداری مالی: جامع ترین راهنما برای حسابداران

حسابداری مالی یک جنبه حیاتی از تجارت است که شامل ثبت، خلاصه کردن و تفسیر تراکنش های مالی است. این شاخه از حسابداری یک چارچوب سیستماتیک برای ردیابی فعالیت های اقتصادی یک سازمان، تضمین شفافیت و پاسخگویی ارائه می کند.

حسابداری مالی از طریق رویه ها و اصول استاندارد شده، صورت های مالی مانند صورت سود و زیان، ترازنامه و صورت جریان وجوه نقد را تولید می کند. این اظهارات دیدگاهی جامع از سلامت مالی یک شرکت ارائه می دهد و به سهامداران در تصمیم گیری آگاهانه کمک می کند.

دقت و پایبندی به اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) بسیار مهم است، زیرا گزارش های مالی به عنوان ابزاری حیاتی برای سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و مدیریت عمل می کند. در نهایت، این نوع حسابداری برای ارزیابی عملکرد یک شرکت، تسهیل برنامه ریزی استراتژیک و حفظ اعتماد بین سهامداران مختلف ضروری است.

مطالعه بیشتر: آشنایی با انواع نرم افزار حسابداری

حسابداری مالی چیست؟

حسابداری مالی یکی دیگر از شاخه های حسابداری است که شامل فرآیند ثبت، خلاصه کردن و گزارش تعداد بی شماری از معاملات ناشی از عملیات تجاری در یک دوره زمانی معین است. این معاملات در تهیه صورت های مالی از جمله ترازنامه، صورت سود و زیان و صورت جریان وجوه نقد که عملکرد عملیاتی شرکت را در یک دوره مشخص ثبت می کند خلاصه می شود.

فرصت های کاری برای یک حسابدار مالی در هر دو بخش دولتی و خصوصی یافت می شود. وظایف یک حسابدار مالی ممکن است با وظایف یک حسابدار عمومی که برای خودش کار می کند و نه مستقیماً برای یک شرکت یا سازمان، متفاوت باشد.

حسابداری مالی چگونه کار می کند؟

این نوع حسابدای از یک سری اصول تثبیت شده استفاده می کند. اینکه کدام اصول حسابداری استفاده می شود بستگی به الزامات نظارتی و گزارشگری کسب و کار دارد.

شرکت های دولتی ملزم به انجام این نوع حسابداری مطابق با اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) هستند. هدف آن ها ارائه اطلاعات ثابت به سرمایه گذاران، اعتباردهندگان، تنظیم کننده ها و مقامات مالیاتی است.

صورت های مورد استفاده در حسابداری مالی پنج طبقه بندی اصلی داده های مالی را شامل می شود که عبارتند از:

• درآمد: در اینجا شامل درآمد حاصل از فروش محصولات و خدمات، به علاوه سایر منابع، از جمله سود سهام و بهره است.
• مخارج: هزینه های تولید کالاها و خدمات، از تحقیق و توسعه گرفته تا بازاریابی و حقوق و دستمزد.
• دارایی ها: این دارایی ها شامل دارایی های متعلق به هر دو مشهود (ساختمان ها، رایانه ها) و نامشهود (اختراعات، علائم تجاری) است.
• بدهی ها: این ها همه بدهی های معوق هستند، مانند وام یا اجاره.
• حقوق صاحبان سهام: اگر شما بدهی‌ های شرکت را پرداخت و دارایی ‌های آن را نقد کنید، ارزش سهام آن را دریافت خواهید کرد که معادل ارزش کل شرکت است.

درآمدها و هزینه ها در صورت سود و زیان حساب و گزارش می شود و در نتیجه سود خالص در انتهای صورت حساب تعیین می شود. دارایی ها، بدهی ها و حساب های حقوق صاحبان سهام در ترازنامه گزارش می شود که از این نوع حسابداری برای گزارش مالکیت منافع اقتصادی آتی شرکت استفاده می کند.

مطالعه بیشتر: آشنایی با حسابداری سرمایه و چگونگی ثبت آن در نرم افزار

معرفی صورت های مالی

در ادامه به معرفی انواع صورت های مالی پرداخته ایم:

1-ترازنامه

ترازنامه وضعیت مالی شرکت را در یک تاریخ مشخص گزارش می کند. دارایی‌ها، بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام شرکت را فهرست می‌کند و صورت‌های مالی از یک دوره به دوره دیگر می‌چرخد. راهنمای حسابداری مالی نحوه ثبت وجوه نقد، ارزش گذاری دارایی ها و گزارش بدهی را به یک شرکت ثبت می کند.

ترازنامه توسط مدیریت، وام دهندگان و سرمایه گذاران برای ارزیابی نقدینگی و پرداخت بدهی یک شرکت استفاده می شود. این نوع حسابداری از طریق تجزیه و تحلیل نسبت های مالی، به این افراد اجازه می دهد تا یک حساب ترازنامه را با حساب دیگر مقایسه کنند. به عنوان مثال، نسبت جاری، مقدار دارایی ‌های جاری را با بدهی ‌های جاری مقایسه می ‌کند تا مشخص کند که شرکت تا چه اندازه می ‌تواند به تعهدات بدهی کوتاه‌ مدت عمل کند.

2-صورت حساب سود و زیان

صورت سود و زیان فعالیت عملیاتی یک شرکت را در یک دوره زمانی خاص گزارش می کند. صورت سود و زیان معمولاً به صورت ماهانه، سه ماهه یا سالانه منتشر می شود، درآمد، هزینه ها و درآمد خالص یک شرکت را برای یک دوره معین فهرست می کند. راهنمای این نوع حسابداری نحوه شناسایی درآمد، ثبت هزینه ها و طبقه بندی انواع هزینه ها را به یک شرکت ارائه می کند.

صورت سود و زیان می تواند برای مدیریت مفید باشد، اما حسابداری مدیریتی در مقایسه با حسابداری مالی بینش بهتری نسبت به استراتژی های تولید و قیمت گذاری به شرکت می دهد. قوانین این نوع حسابداری در مورد صورت سود و زیان برای سرمایه گذارانی که به دنبال سنجش سودآوری شرکت هستند و طرف های خارجی که به دنبال ارزیابی ریسک یا ثبات عملیات هستند مفیدتر است.

3-صورت جریان نقدی

صورت جریان نقدی نحوه استفاده شرکت از وجه نقد را در یک دوره خاص گزارش می کند که به سه بخش تقسیم می شود:

• عملیات: این ها هزینه های فعالیت های تجاری اصلی یک شرکت است.
• تامین مالی: پولی است که شرکت از گرفتن وام یا انتشار سهام دریافت می کند و همچنین پولی است که به عنوان سود وام و سود سهام به سرمایه گذاران پرداخت می شود.
• سرمایه گذاری: پولی است که از خرید و فروش سرمایه گذاری های شرکت، مانند اوراق بهادار یا دارایی های ثابت به دست می آید.

راهنمای حسابداری مالی تعیین می ‌کند که چه زمانی باید معاملات ثبت شوند، اگرچه اغلب انعطاف ‌پذیری کمی در میزان وجه نقد گزارش‌ شده در هر تراکنش وجود دارد.

استفاده از صورت جریان نقدی توسط مدیریت برای درک بهتر نحوه مصرف و دریافت وجه نقد می باشد. این فقط مواردی را استخراج می کند که بر پول نقد تأثیر می گذارد، و به شما امکان می دهد واضح ترین تصویر ممکن را از نحوه استفاده از پول ارائه دهید، که اگر کسب و کار از حسابداری تعهدی استفاده می کند می تواند تا حدودی مبهم باشد.

4-صورت حقوق صاحبان سهام

بیانیه حقوق صاحبان سهام گزارش می کند که چگونه حقوق صاحبان سهام شرکت از یک دوره به دوره دیگر تغییر می کند، برخلاف ترازنامه، که تصویری از حقوق صاحبان سهام در یک مقطع زمانی واحد است. این نشان می دهد که چگونه ارزش باقیمانده یک شرکت افزایش یا کاهش می یابد و چرا تغییر کرده است. جزئیات زیر مربوط به اجزای حقوق صاحبان سهام است که ارائه شده است.

• سرمایه سهام: پولی که از فروش سهام در شرکت به دست می آید
• درآمد خالص: هر گونه سود پس از هزینه ها و کسرها
• سود سهام: بخشی از سود که به سهامداران پرداخت می شود
• سود انباشته: هر آنچه پس از پرداخت سود سهام باقی می ماند

مطالعه بیشتر: صورت مالی چیست؟

روش تعهدی در مقابل روش نقدی

دو نوع اصلی حسابداری مالی وجود دارد: روش تعهدی و روش نقدی. تفاوت اصلی بین آن ها زمان ثبت معاملات است.

1-روش تعهدی

در روش تعهدی، درآمد زمانی ثبت می شود که به دست می آید (زمانی که صورت حساب ارسال می شود)، نه زمانی که واقعاً می رسد (زمانی که صورت حساب پرداخت می شود). هزینه ها با دریافت فاکتور ثبت می شود نه هنگام پرداخت آن. حسابداری تعهدی تاثیر یک معامله را در یک دوره زمانی شناسایی می کند.

2-روش نقدی

روش نقدی، روشی ساده تر و سخت گیرانه تر برای تهیه صورت های مالی است: معاملات فقط زمانی ثبت می شوند که پول نقد در میان باشد. درآمد و هزینه تنها زمانی ثبت می شود که معامله از طریق تسهیلات پولی انجام شده باشد.

اصول حسابداری مالی

این نوع حسابداری توسط پنج اصل کلی و فراگیر ارائه می شود که شرکت ها را در نحوه تهیه صورت های مالی راهنمایی می کند. آن ها اساس تمام راهنمایی های فنی این نوع حسابداری هستند. این پنج اصل به روش تعهدی حسابداری مربوط می شود.

• اصل تشخیص درآمد: این اصل بیان می کند که درآمد باید زمانی شناسایی شود که به دست آمده است. تعیین می کند که چه مقدار درآمد باید ثبت شود، زمان گزارش آن درآمد و شرایطی که در آن درآمد نباید در مجموعه ای از صورت های مالی منعکس شود.
• اصل هزینه: مبنای ثبت هزینه ها را بیان می کند. علاوه بر شناسایی مناسب هزینه‌ها در طول زمان برای موقعیت‌ های مناسب (یعنی یک دارایی استهلاک‌پذیر در طول عمر مفید آن هزینه می‌شود) تعیین می‌ کند که چه مقدار هزینه باید (یعنی بهای تمام شده معامله) ثبت شود.
• اصل تطبیق: این اصل بیان می ‌کند که درآمد و هزینه ‌ها باید در دوره‌ ای ثبت شوند که هر دو در آن انجام شده ‌اند. این اصل زمان ثبت معاملات را تعیین می کند.
• اصل افشای کامل: این اصل بیان می‌کند که صورت ‌های مالی باید با استفاده از راهنمایی ‌های این نوع حسابداری که شامل پاورقی ‌ها، جدول‌ ها یا تفسیرهایی است که به طور شفاف وضعیت مالی یک شرکت را گزارش می‌ کند، تهیه شود.
• اصل عینیت: این اصل بیان می‌کند که این نوع حسابداری جنبه‌ های تخمین و حکم حرفه‌ ای دارد، مجموعه ای از صورت های مالی باید به طور عینی تهیه شود. این اصل اعلام می کند که چه زمانی باید از حسابداری فنی بر خلاف نظر شخصی استفاده شود.

اهمیت حسابداری مالی

شرکت ها به دلایل مهمی از حسابداری مالی استفاده می کنند:

• ایجاد مجموعه ای استاندارد از قوانین: با تعیین مجموعه ای از قوانین استاندارد برای تهیه صورت های مالی، این نوع حسابداری باعث ایجاد ثبات در دوره های گزارشگری و شرکت های مختلف می شود.
• کاهش ریسک: این نوع از حسابداری این کار را با افزایش مسئولیت پذیری انجام می دهد. وام دهندگان، نهادهای نظارتی، مقامات مالیاتی و سایر طرف های خارجی به اطلاعات مالی متکی هستند. همچنین تضمین می ‌کند که گزارش‌ ها با استفاده از روش ‌های قابل قبولی تهیه می ‌شوند که شرکت ‌ها را نسبت به عملکردشان پاسخگو می ‌داند.
• ارائه بینش به مدیریت: اگرچه روش‌ های دیگری مانند حسابداری مدیریتی ممکن است بینش بهتری ارائه دهد، اگر شرکتی نتایج مالی خود را تجزیه و تحلیل کند و تصمیمات سرمایه‌گذاری ارتجاعی اتخاذ کند، این نوع حسابداری می ‌تواند مفاهیم استراتژیک را هدایت کند.
• ارتقای اعتماد در گزارشگری مالی: نهادهای حاکمیتی مستقل بر قوانین این نوع حسابداری نظارت می کنند و اساس گزارشگری را مستقل از مدیریت و منبع بسیار قابل اعتماد اطلاعات دقیق می سازند.
• تشویق شفافیت: با تعیین قوانین و الزامات، این نوع حسابداری، شرکت ها را وادار می کند تا اطلاعات خاصی را در مورد نحوه انجام عملیات و خطراتی که شرکت با آن مواجه است را افشا کنند و تصویری دقیق از عملکرد مالی بدون توجه به اینکه شرکت چقدر خوب یا ضعیف انجام می دهد، ارائه دهد.

اهمیت حسابداری مالی در پیمانکاری ساختمان

در پیمانکاری ساختمان، حسابداری برای مدیریت مالی و اطمینان از پیشرفت صحیح پروژه از اهمیت بالایی برخوردار است. با دقت در گزارش ‌های مالی، پیمانکاران می ‌توانند هزینه ‌های پروژه را مدیریت کرده و مدیریت مالی بهبود بخشند. اطلاعات دقیق مالی به سازمان ‌های خارجی اعتماد بخشیده و در اطمینان مالی برنامه ‌های سرمایه‌گذاری تأثیرگذار می‌باشد.

ثبت اسناد مالی در نرم افزار حسابداری پیمانکاری موجب ارزیابی سودآوری پروژه، پایش نقدینگی، و کنترل بودجه از طریق این نوع حسابداری امکان‌پذیر می‌شود. همچنین به مدیران اجرایی اطلاعاتی دقیق برای تصمیم‌گیری استراتژیک در اداره پروژه ‌ها فراهم می ‌سازد.

مطالعه بیشتر: دریافت دموی رایگان نرم افزار حسابداری پیمانکاری

استفاده کنندگان از حسابداری مالی/صورت های مالی چه کسانی هستند؟

تمام هدف حسابداری مالی تهیه صورت های مالی است که توسط گروه های مختلف استفاده می شود و اغلب به عنوان بخشی از توافقات با شرکت تهیه کننده مورد نیاز است. گروه های زیر علاوه بر استفاده مدیریت از این نوع حسابداری برای به دست آوردن اطلاعات عملیات، از گزارشگری مالی استفاده می کنند.

سرمایه گذاران: سرمایه گذاران قبل از سرمایه گذاری در یک شرکت، اغلب به دنبال گزارش هایی هستند که با استفاده از این نوع حسابداری تهیه شده است تا درک کنند که شرکت چگونه عمل کرده است و انتظارات خود را در مورد آینده شرکت تنظیم می کند.

حسابرسان: ممکن است از شرکت ها خواسته شود که وضعیت مالی خود را به حسابرسان ارائه کنند، حسابرسانی که صورت های مالی را تجزیه و تحلیل می کنند و اطمینان می دهند که از راهنمایی های این نوع حسابداری مناسب استفاده شده است و گزارش ها عاری از تحریف با اهمیت است.

سازمان‌ های نظارتی: شرکت ‌های دولتی موظفند صورت‌ های مالی را به نهادهای حاکمیتی مانند کمیسیون بورس و اوراق بهادار ارائه کنند. این صورت های مالی باید مطابق با قوانین حسابداری مالی تهیه شود و شرکت ها در صورت عدم رعایت الزامات گزارشگری با جریمه نقدی یا حذف بورس مواجه می شوند.

تامین کنندگان: فروشندگان یا تامین کنندگان ممکن است صورت های مالی را به عنوان بخشی از فرآیند درخواست اعتبار خود درخواست کنند. تامین کنندگان ممکن است قبل از صدور یا افزایش اعتبار به مقدار درخواستی، به سابقه اعتباری یا شواهدی مبنی بر سودآوری، نیاز داشته باشند.

بانک ها: وام دهندگان و سایر مؤسسات مالی مشابه تقریباً همیشه به صورت های مالی به عنوان بخشی از فرآیند وام تجاری نیاز دارند. وام دهندگان باید قبل از صدور وام، از طریق این شاخه از حسابداری، مدارک قابل تأییدی را ببینند که نشان می دهد یک شرکت از سلامت عملیاتی خوبی برخوردار است. این اظهارات همچنین ممکن است برای تعیین هزینه، تعهدات یا نرخ بهره وام استفاده شود.

حسابداری مالی در مقابل حسابداری مدیریتی

تفاوت اصلی بین حسابداری مدیریتی و مالی این است که حسابداری مالی اطلاعاتی را در اختیار اشخاص خارجی قرار می دهد، در حالی که حسابداری مدیریتی به مدیران درون سازمان کمک می کند تا تصمیم بگیرند. حسابداری مدیریتی عملکرد مالی را ارزیابی می کند و امیدوار است از طریق گزارش های داخلی که عملیات را تجزیه و تحلیل می کند، تصمیم گیری هوشمندانه تری را هدایت کند.

حسابداری مدیریتی از اطلاعات عملیاتی به روش های خاصی برای جمع آوری اطلاعات استفاده می کند. به عنوان مثال، ممکن است از حسابداری هزینه برای ردیابی هزینه های متغیر، هزینه های ثابت و هزینه های سربار در طول یک فرآیند تولید استفاده کند. سپس، با استفاده از این اطلاعات هزینه، یک شرکت ممکن است تصمیم بگیرد که به یک نوع مواد خام با کیفیت پایین تر و ارزان تر نیاز دارد.

مطالعه بیشتر: انواع گزارشات مالی مدیریتی چیست؟

تعیین سِمَت برای حسابداری مالی

اعضای حسابداری مالی می توانند چندین عنوان حرفه ای مختلف داشته باشند.

حسابدار عمومی رسمی (CPA): رایج ترین نام حسابداری که داشتن مدرک آن توانایی انجام حسابداری را نشان می دهد مجوز CPA است.

حسابدار خبره (CA): حسابداران خبره متخصصان مالی بسیار ماهری هستند که در زمینه حسابرسی، مالیات و خدمات مشاوره ای تخصص دارند و از یکپارچگی مالی و انطباق اطمینان می دهند.

حسابدار خبره مدیریت (CMA): تعیین CMA بیشتر نشان دهنده توانایی انجام وظایف مدیریت داخلی است تا حسابداری مالی. با این حال، این مجوز روی تجزیه و تحلیل مالی آزمایش می کند.

حسابرس داخلی معتبر (CIA): نشان دهنده اعتبار در حفظ محیط کنترل در یک شرکت با نظارت بر فرآیندها و رویه های مربوط به این نوع حسابداری است.

حسابرس خبره سیستم های اطلاعاتی (CISA): حسابرسان خبره سیستم های اطلاعاتی (CISA) در ارزیابی و مدیریت سیستم های اطلاعاتی، حصول اطمینان از امنیت، انطباق و مدیریت ریسک موثر هستند.

و در آخر…

حسابداری مالی چارچوبی است که قوانین نحوه تهیه صورت های مالی را تعیین می کند. ایالات متحده از قوانین حسابداری متفاوتی نسبت به سایر کشورها پیروی می کند. این دستورالعمل ها نشان می دهند که چگونه یک شرکت عملیات خود را به مجموعه ای از گزارش های مالی به طور گسترده پذیرفته شده و استاندارد تبدیل کند. این شاخه از حسابداری نقش مهمی در مسئول نگه داشتن شرکت ها در قبال عملکرد و شفافیت در مورد عملیات آن ها ایفا می کند.

سوالات متداول

نمونه ای از حسابداری مالی چیست؟

صورت درآمد یک شرکت سهامی عام نمونه ای از حسابداری مالی است. شرکت باید دستورالعمل خاصی را در مورد اینکه چه معاملاتی باید ثبت کند، دنبال کند. علاوه بر این، قالب گزارش توسط نهادهای حاکم تعیین می شود. نتیجه نهایی یک گزارش مالی است که میزان درآمد شناسایی شده در یک دوره معین را اعلام می کند.

هدف اصلی حسابداری مالی چیست؟

این نوع حسابداری برای ارائه اطلاعات مالی در مورد عملکرد عملیاتی یک شرکت در نظر گرفته شده است. اگرچه مدیریت می‌ تواند گزارش‌ های تولید شده با استفاده از حسابداری مالی تجزیه و تحلیل کند، اما اغلب استفاده از حسابداری مدیریتی که یک روش داخلی برای محاسبه نتایج مالی برای گزارش‌های خارجی مجاز نیست را مفیدتر می ‌داند، در حالی که حسابداری مالی یک روش پذیرفته شده برای تهیه نتایج مالی برای استفاده خارجی است.

چه کسی از حسابداری مالی استفاده می کند؟

شرکت های دولتی ملزم به انجام این نوع حسابداری به عنوان بخشی از تهیه گزارش صورت های مالی خود هستند. شرکت های کوچک یا خصوصی نیز ممکن است از حسابداری مالی استفاده کنند، اما اغلب با الزامات گزارشگری متفاوت عمل می کنند. صورت های مالی تولید شده از طریق این نوع حسابداری توسط بسیاری از طرف های خارج از یک شرکت از جمله وام دهندگان، سازمان های دولتی، حسابرسان، آژانس های بیمه و سرمایه گذاران استفاده می شود.